Χτες το βράδυ η Εθνική μας παραλίγο να κάνει το θαύμα! Μέχρι το 70ο λεπτό μας έκανε να ελπίσουμε ότι ίσως μπορούμε να πετύχουμε το αδύνατο. Ακόμη και εγώ που ως κυνική έλεγα ότι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε την Αργεντινή είναι να μην κατέβει στο γήπεδο να παίξει, ενθουσιάστηκα με την ελληνική ομάδα και άρχισα να ελπίζω σε μια ισοπαλία. Γιατί αυτή την εποχή και εγώ όπως και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού χρειαζόμαστε να πιστέψουμε ότι γίνονται και θαύματα. Χρειαζόμαστε κάτι να τονώσει τη ψυχολογία μας και να ανέβουμε σαν λαός και σαν άτομα. Αυτό το θαύμα δυστυχώς δεν έγινε αλλά και μόνο που ελπίσαμε έστω και για λίγο είναι σημαντικό. Γιατί θαύματα γίνονται καθημερινά, μικρά και μεγάλα αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να τα βλέπουμε. Μπράβο στα παιδιά της εθνιής μας που το πάλαιψαν με πάθος και μας το θύμισαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου